Co współnego mają ze sobą emocje i motywacja? Emocje to najważniejsza forma odczuwania, motywacja zaś, to inna forma woli. Istnieją między nimi wyrażne związki, o których mowa jest w tej książce.

Kalendarz wieczności - najnowsza powieść Wasyla Machny, ukraińskiego poety, prozaika, eseisty, tłumacza (m.in. utworów Zbigniewa Herberta i Janusza Szubera), to zawierająca elementy mistyczne i mitologiczne opowieść rozpięta między wiekiem XVII i czasami współczesnymi, sięgająca od Stambułu po Galicję (na której zimnowojenny podział i epoka ZSRR odcisnęły swoją koszmarną pieczęć). W książce autor łączy trzy przestrzenie czasowe, tworząc nietypową powieść historyczną, w której historia ma postać nielinearną, gdyż - jak sam mówi - wszyscy jesteśmy zakotwiczeni w kalendarzu wieczności, nasze życie jest takim kalendarzem, niezależnie od epoki. Nieco na przekór nowoczesności w jej zglobalizowanej formie, książka Wasyla Machny może być odczytywana jako pochwała lokalności i pielęgnowania wyrastającej z niej duchowości.


„Pisarstwu Wasyla Machny towarzyszę od dwudziestu lat. Wasyla poznałem tuż przed jego wyjazdem z Tarnopola do Nowego Jorku, gdzie mieszka do dzisiaj. Znając, ceniąc i tłumacząc jego wiersze, eseje, i opowiadania, wiem, że do Kalendarza wieczności (być może nawet nie zdając sobie z tego sprawy) przygotowywał się od dawna, gdy pisał to, co pisał, i jeździł tam, gdzie jeździł (choćby na festiwal poetycki do Stambułu). A jednak ta powieść jest zaskoczeniem ? ktoś napisał, nie było takiej jeszcze w literaturze ukraińskiej, ktoś inny nazwał ją ukraińskimi Buddenbrookami. Ukrywając – niemal do końca – swoje prywatne związki ze skrawkiem ziemi między Czortkowem, Jazłowcem, Mytnicą – udało się autorowi w Kalendarzu wieczności przedstawić epicki fresk, ukazujący losy przedstawicieli wielu rodzin, narodów, imperiów (od osmańskiego po radzieckie), napisać wzruszającą, ekumeniczną i uniwersalną w duchu książkę, w której jego wrażliwość jako poety daje o sobie znać w bardzo dyskretny, a jednak niezwykle istotny sposób”.

Bohdan Zadura

W ostatnich latach znaczenie instytucji monetarnych w gospodarce poszczególnych krajów zaczęło stopniowo wzrastać. Banki centralne stają się coraz bardziej potężnymi instytucjami. Zdaniem Eryka Łona ostatni kryzys gospodarczy z lat 2008-2009, a także epidemia koronawirusa mogą doprowadzić do przewartościowania sposobu myślenia o roli banków centralnych. W swojej książce omawia międzynarodowe i krajowe makroekonomiczne uwarunkowania prowadzenia polskiej polityki pieniężnej. Zastanawia się, jakie wyzwania stoją dziś przed polską polityką pieniężną i jaki model jej prowadzenia byłby najskuteczniejszy, aby służyła ona jak najlepiej polskiej gospodarce.
„Autor w sposób odważny i zdecydowany przedstawia swoje poglądy na temat pożądanego charakteru polskiej polityki pieniężnej. Kładzie nacisk na to, że polski bank centralny powinien tak prowadzić politykę pieniężną, aby nie tylko sprzyjało to szybkiemu wzrostowi gospodarczemu, lecz także aby wpływało to korzystnie na sytuację polskich pracowników. To wszystko razem każe upatrywać w profesorze Eryku Łonie wybitnego przedstawiciela społecznej szkoły polskiej ekonomii, czyli tego jej odłamu, który uwzględnia to, że gospodarka polska powinna być w pełni tego słowa znaczeniu społeczną gospodarką rynkową.
Profesor Eryk Łon po raz kolejny dowiódł swojego patriotyzmu gospodarczego, co wyraża się także w konsekwentnej obronie złotego oraz prawa Polski do prowadzenia własnej polityki pieniężnej”.
Z recenzji prof. dr hab. Jerzego Olszewskiego

Czego możemy się nauczyć od mrówek?
Najmniejsze stworzenia mogą nam udzielić odpowiedzi na największe pytania. Trzeba tylko umieć je dostrzec. Przekonaj się, jak wielu mądrych rzeczy możemy nauczyć się od maleńkich mrówek.
Philip Bunting jest autorem przezabawnej biografii ludzkości Jak się tu znaleźliśmy? Nie jest myrmekologiem ani entomologiem, ale wierzy, że odpowiedzi na wiele pytań, które stawia przed nami życie, można znaleźć we własnym ogródku.