Matka Święta składa nam obietnicę, że każda dusza, która potrzebuje pocieszenia, wizji, przewodnictwa albo siły może do niej wołać i schronić się pod jej opieką. A Matka Uwielbiona natychmiast przybędzie z rozwianym welonem.
W Oswobodzeniu Silnej Kobiety Clarissa Pinkola Estés daje nam doświadczyć mocy leczących opowieści. Pradawna tradycja uzdrawiających historii łączy się w nich ze współczesną codziennością dzięki charakterystycznemu dla Estés „duchowemu aktywizmowi”. Opowieści te pozwalają nam sięgnąć do naszych własnych korzeni, do mądrości matek i babek, i mądrości kultury. Święta Matka, którą w nich spotykamy, jest naszą towarzyszką, realną postacią obecną na ścieżkach naszego życia, a jednocześnie wyraża głębię duchowego i psychologicznego wymiaru Boskiej kobiecości. Oswobodzenie Silnej Kobiety, jest zarazem prywatnym wyznaniem autorki, modlitewnikiem i tomikiem poezji. Jest głęboko osobistą i pełną zaangażowania książką, w której każdy może odnaleźć przewodnictwo i wsparcie.
Małgorzata Kalinowska
analityk jungowski
International Association for Analytical Psychology
Polskie Towarzystwo Psychoanalizy Jungowskiej

Co współnego mają ze sobą emocje i motywacja? Emocje to najważniejsza forma odczuwania, motywacja zaś, to inna forma woli. Istnieją między nimi wyrażne związki, o których mowa jest w tej książce.

Ostatni tom Dzieł zebranych Witkacego to praca ogromna, pionierska, bezprecedensowa: bibliografia wszystkich jego utworów literackich (powieści, dramatów, wierszy), pism estetycznych i filozoficznych oraz listów. Odnotowano dostępne dokumenty biograficzne oraz dane dotyczące recepcji w kraju i na świecie. Osobny dział poświęcony jest recepcji twórczości Witkacego w nowych mediach. Pisze prof. Janusz Degler: „Obecność Witkacego od ponad półwiecza jest […] obecnością zwielokrotnioną i wieloraką. Jest to obecność dramaturga i malarza, powieściopisarza i teoretyka sztuki, filozofa i fotografa […]. Odkrywamy raz po raz odbicia Witkiewicza, które zmieniają się i opalizują nowymi znaczeniami w zależności od aktualnego kontekstu, ale jego prawdziwa twarz pozostaje tajemnicą”.

Janusz Drzewucki jest krytykiem literackim, poetą, dziennikarzem, wydawcą, redaktorem miesięcznika „Twórczość” i też przewodniczącym jury Nagrody Literackiej m. st. Warszawy. Jest człowiekiem, który od dekad uważnie czyta i poznaje meandry twórczości takich twórców jak Wisława Szymborska, Julia Hartwig, Czesław Miłosz, Tadeusz Różewicz, Zbigniew Herbert i wielu, wielu innych. Muzyka sfer jest jego kolejną książką krytyczno-literacką. Jak sam autor zauważa we wstępie: „Gdy przed ponad czterema dekadami zacząłem studiować filologię polską i pewnego jesiennego sobotniego ranka znalazłem się w jeszcze pustej czytelni głównej Biblioteki Jagiellońskiej, przyszło mi do głowy, że być może wszyscy poeci – autorzy książek stojących na półkach otaczających mnie z wszystkich stron – w każdej chwili, a zatem także w tej chwili czytają równocześnie swoje wiersze, jedni głośniej, drudzy ciszej, jedni wolniej, drudzy szybciej. Wszak poeci, wielcy poeci, są niczym ciała niebieskie. W bibliotece, tylko w bibliotece, można czasami usłyszeć muzykę sfer. Nie znaczy to jednak, że poezję winno się czytać tylko w bibliotece. Nic z tych rzeczy”.
"Muzyka sfer" jest więc przejmującym świadectwem dojrzałej i wnikliwej lektury jednych z najwybitniejszych poetek i poetów XX i XXI wieku.