Pochwała prostego życia to kolejna po Bądź dla siebie dobry, O przebaczaniu i Terapii żałoby część z serii „Elfie pogotowie”, małych książeczek autoterapeutycznych, które podbiły serca czytelników na całym świecie.
Co możemy zrobić, by poznać i docenić prosty styl życia? Linus Mundy proponuje, abyśmy na nowo odkryli radość płynącą ze spokojnej rozmowy, prostej opowieści czy szczerego wyrażenia uczuć do drugiej osoby. Owe proste dary i przyjemności pomogą nam utrzymać równowagę w naszym życiu.

Prawda. Ile poświęcisz, by ją poznać? KIEDYŚ Lipcowa noc, wiejski festyn. Osiemnastoletnie kuzynki Klaudia i Aneta świetnie się bawią, tańczą i flirtują. W trakcie zabawy dochodzi między nimi do kłótni. Następnego dnia okazuje się, że do domu wróciła tylko jedna – Klaudia. Ruszają poszukiwania. Po kilku dniach przypadkowi grzybiarze znajdują w lesie zwłoki dziewczyny. Zabójstwo czy nieszczęśliwy wypadek? Nieudolnie prowadzone śledztwo nie przynosi odpowiedzi. Miejscowa ludność snuje domysły. TERAZ Klaudia wraca do rodzinnej miejscowości, by uporządkować dom po zmarłej niedawno matce. Na każdym kroku natyka się na ślady dawnej tragedii. Choć od tamtych wydarzeń minęło już dziesięć lat, wciąż ścigają ją wrogie spojrzenia. W pierwszym odruchu chce jak najszybciej zamknąć stare sprawy i wyjechać, ale uświadamia sobie, że jeżeli nie spróbuje rozwiązać tajemnicy śmierci Anety, nigdy się od niej nie uwolni. Musi poznać prawdę, nawet najbardziej okrutną.

Trzytomowy Teatr przynosi nam żywiący się codziennością i konkretem surrealizm, fantastyczną cudowność, nagle dziwniejącą rzeczywistość. Prawda wyobraźni dominuje tu nad prawdą doświadczenia. „Zjawisko Ionesco” obejmuje sprzeczności: ja pożerające cały teatr, cały świat nawet, oraz ja, które ukrywa się, roztapia w tzw. obiektywnej rzeczywistości dzieła. Punktem wyjścia jest dla Ionesco komedia. Komedia i moralitet, który jest komedią serio. Fabułą sztuki zaś może być niemoc jej napisania. Pokazujemy, przypominamy, uklasyczniamy trzynaście awangardowych utworów Ionesco – wciąż aktualnych, niepozostawiających czytelnika obojętnym, nieustannie domagających się lektury.

„Poematy biblijne” wybitnego poety Piotra Matywieckiego to cykl wierszy, który powstaje od 1965 roku, i jak mówi sam autor, od dawna towarzyszyły i będą towarzyszyć jego poetyckiej drodze. Inspiracje biblijne zarówno w poezji, jak i w eseistyce formują wyobraźnię poety oraz jego etyczną i filozoficzną świadomość.
Poematy , które ukażą się w „serii emblematycznej” PIW-u to trzecia edycja „Poematów biblijnych”. Pierwsza, niewielka, ukazała się w 1995 roku nakładem Wydawnictw Fundacji „Historia pro Futuro”, druga, poszerzona, weszła do wierszy zebranych, opublikowanych pod tytułem „Zdarte okładki” w Biurze Literackim (2009).